Het was zalig ontwaken zaterdag ochtend met mijn nieuwe vriend aan mijn zij. Schattig is hij wel, zo ongeschoren met de haren verward en piepkleine slaapoogjes.
"Goh" zei ik, "Laat ons gaan shoppen vandaag, de ganse dag. Wij tweetjes lekker tesamen. "
En ineens veerde die recht als gestoken door een ganse zwerm bijen.
Met ogen zo groot als teljoren en een regelrechte paniekuitdrukking stamelde hij "Shoppen?"
Zijn adamsappel ging driftig over en weer en daarna volgde schor "Tesamen?"
Geen paniek schatteke suste ik en legde hem uit dat ik samen met hem naar de doe-het-zelf-zaken wilde gaan.
Vorige week had mijn schat de keukenkastjes hersteld en een paar extra legplanken geinstalleerd in mijn berging.
Terwijl hij daarmee bezig was had ie enkele heiligen toegesproken in verband met de staat van zijn gereedschap.
Dus leek het me wel leuk om samen eens te gaan kijken wat er zoal op de markt is aan nieuw materiaal. We moeten daarom nog niks kopen. Gewoon even gaan window-shoppen. Kijken naar de klopboormachines, de verstekzagen en bandschuurmachines, héééérlijk. Wij beiden lekker gezellig tesamen.
Terwijl ik omstandig mijn verhaal deed veranderde hij in een levensgroot vraagteken terwijl diverse emoties op zijn gezicht voorbijtrokken. Verbazing , ongeloof, wantrouwen. Tenslotte begon hij te lachen en grinnikte "goeie grap".
Nee nee nee verzekerde ik hem van mijn voornemen. En daarop keek ie me doordringend aan en vroeg wat ik mispeuterd had. Volgens hem was het best dat ik ineens opbiechtte, hij zou niet boos worden.
Ik hoefde echt niet eerst te proberen hem gunstig gezind te stellen. Kom, kaarten op tafel.
Uiteindelijk heb ik hem kunnen overtuigen van mijn onschuld, ik heb echt niks kapot gemaakt en niks te verbergen. Het is echt gewoon uit liefde voor mijn schat. Gewoon een beetje "wij-tijd"
Ik begrijp die venten echt niet. Zijn gereedschap kon best nog een tijdje mee volgens hem en hij had geen enkel behoefte om op voorhand te gaan kijken. En volgens hem ga je naar de winkel als je iets nodig hebt, anders niet.
Ik kon me niet van de indruk ontdoen dat hij veel liever zonder mij naar de doe-het-zelf gaat.
Nu, dàt kan ik wel begrijpen, ik ga ook liever zonder hem naar de boetieks, want hij heeft geen geduld en geen gevoel voor mode.
Zijn broek is versleten en zijn hemd prehistorisch. Daarom was ik van plan om volgende week samen met hem naar de solden te gaan. Lekker gezellig tesamen. Dat wordt moeilijk.
En ineens veerde die recht als gestoken door een ganse zwerm bijen.
