Liefdesverdriet….enige uitzonderingen daargelaten, is iedereen er wel eens geconfronteerd geworden.
Hele bibliotheken boeken zijn erover geschreven overal kan je dezelfde informatie lezen, maar toch blijven velen zitten met de vragen: “waarom” en "wat nu"
Ik kan zo een hele lijst aan vragen op papier zetten … hoe pijnlijk liefdesverdriet ook is, enkel jij kan het verschil maken
en niet koortsachtig blijven zoeken naar dé antwoorden, want in veel gevallen heeft niemand hierop een antwoord.
Als één van de twee partners niet verder kan/wil met jou, is het ook soms voor diegene die de relatie stopzet, emotioneel moeilijk, omdat hij/zij diegene is die de oorzaak van jouw pijn is.
“ Ach, je vindt wel snel iemand anders” “ Kop op , er zijn nog veel visjes in de zee” “ Je bent nog jong, vergeet het maar gauw, hij /zij is je niet waard”
Allemaal inderdaad goedbedoelde woorden. Maar je hebt er geen boodschap aan.
Wat werkt dan wel? In eerste instantie erkenning krijgen in je verdriet,niet in de zin om “beslachtoffert” te worden, dan wel begrip voor je gevoel, je emoties als boosheid, verwarring, diep verdriet, teleurstelling….in een liefdesbreuk krijg je te maken met een rouwproces, met het verschil dat in een breuk de ander nog in leven is, doch de scala aan gevoelens zijn grotendeels identiek.
De verwerking en aanvaarding vraagt tijd en contemplatie.
Rouwen is werken, is arbeid, vergt nogal wat energie en vaak loopt het op dit punt wel eens fout : was je emotioneel afhankelijk geworden van hem/haar, dan vraagt het om terug op je twee benen te leren staan en te gaan onderzoeken, eventueel met steun van een
relatiecoach
, welke patronen je onbewust hebt opgebouwd, om een emotionele afhankelijkheid te creëeren.
Ik merk nogal eens dat vooral vrouwen de neiging hebben een partner te ervaren als “ de zin van mijn leven en als die er niet is, heeft mijn leven geen zin”.
Waardoor sommigen dat proberen op te lossen door na een breuk snel een nieuwe partner te zoeken, voor alle emoties zijn verwerkt. Zoiets loopt vrijwel nooit goed af.
Hoe komen twee mensen, die aanvankelijk “ver-liefd” waren tot de beslissing: “ Ik hou niet meer van je” “ Ik heb nooit van je gehouden, maar ik dacht….” “ We passen niet bij mekaar” " De afstand is onoverbrugbaar”….
Niets gebeurt zomaar, wat je overkomt houdt veel meer in dan wat het lijkt.
Na de grootste emotionele periode komt de tijd om helder te kijken naar de kwaliteit van de afgebroken relatie, hoe die in werkelijkheid is geweest, en hoe vaak je jezelf niet hebt voorgehouden dat het allemaal zou meevallen, dat het wel ging beter worden…. hetgeen niet het geval was.
Bij diepergaande gesprekken achteraf ont-dekken mensen vaak dat de vorige relatie eigenlijk toch niet goed zat: veel ruzies, verdriet, angst om verlaten te worden, verbaal/fysiek geweld werd gepleegd, manipulatie, emotionele chantage….dit is de eerste stap naar inzicht.
In-zicht in verborgen relatie patronen, de valkuilen in je partnerkeuze opzoeken om misschien te ontdekken dat je, ondanks telkens een andere partner, steeds mensen met dezelfde "kwaliteiten" kiest: vb verwijten, manipuleren, bedriegen, drinken, agressie…. dan komt de Aha- Erbenis én meteen: dit is niet meer wat ik wil, hiervoor kies ik niet meer……
Neem eventueel contact met een
relatie-coach om je helpen bij dit zelfonderzoek.
Om je te helpen bij een nieuwe partnerkeuze.
