Het voelt alsof de wereld stilstaat, maar vreemd genoeg gaat alles verder.
Het dagelijkse gekkenhuis en de ratrace gaan gewoon voort. Alsof er niets is gebeurd.
Ik kijk rond, onwezenlijk en vervreemd van dat gedoe. Rouwbetuigingen van bekenden en onbekenden, ze raken me niet. Het is zo vreemd. Niets is nog hetzelfde; en toch blijft alles hetzelfde.
De begrafenis is als een film. Wij spelen samen de hoofdrol.
Jij als stille acteur, ik de weduwnaar sta ernaast en bekijk je voor de laatste keer.
Mijn lief, adieu. Rust in vrede.
I ve cried a river over you.
Maar het helpt niet. De pijn blijft. Tijd verzacht, maar heelt niet.
Het was liefde op het eerste zicht, als in een sprookje.
Ons leven daarna was allesbehalve een sprookje, goede tijden en slechte tijden; vreugde verdriet en tegenslag. Maar samen kwamen we erdoor. Alleen deze strijd hebben we verloren, zonder herkansing.
Wat blijft zijn de herinneringen, huwelijk en geboorte. Geheugenflitsen van uitstapjes en huiselijke momenten. Van grappen en grollen. Losse scenes en beelden van simpele dagelijkse dingen.
Intieme momenten; vreselijke ruzies en discussies. Mekaar begrijpen zonder woorden. Aanrakingen. Beelden van een stralend gezicht en innige blikken.
Het blijft me bij. Ik sluit mijn ogen en je bent er; altijd. Vlakbij en ongrijpbaar. I cry a river over you.
Ik moet verder. Het leven gaat door, de ratrace gaat door.
Geamputeerd ga ik verder.
Mijn lief, adieu.
Peter
......................................... ........................................................
Weduwe
REACTIES:Dag Peter,
Mijn vrouw is bijna 4 maanden overleden, drie dagen ziekenhuis en heb ze moeten afgeven. Verschrikkelijk, ben er nog altijd niet over en kan het niet plaatsen. Wij deden alles samen en opeens is het gedaan. Alleen zijn is erg en ik kan er niet tegen, heb er zoveel moeite mee, niets meer kunnen zeggen, voor alles alleen staan. De mensen zeggen mij dan, je moet vooruit, het leven gaat verder, ik zeg ja maar hoe??? Ook dit nog tot en met de begrafenis, telefoon en gsm staat niet stil, iedereen komt over de vloer, velen gingen komen erna, maar velen moet ik nog zien en ook telefoon en gsm zijn stil!!! Ben daardoor erg ontgoocheld, mijn vrouw is er niet meer en het is alsof ik niet meer besta. Peter, ik weet heel goed hoe lastig en moeilijk het is.
Door Freddy uit Zedelgem Door Freddy Dekeyser uit Zedelgem
213.49.159.173
------------------------- Beste Peter,
Mijn vrouwtje is pas twee maand geleden overleden. Ik begrijp precies wat je schrijft. Het voelt aan als een film, de wereld rondom je heen draait sneller dan anders maar zelf sta je stil. Iedereen blijkt er ook van overtuigd dat je binnen de kortste tijd terug kan meedraaien is de dagelijkse molen zonder dat je nog ergens last van hebt. Verdriet wordt niet aanvaard, jawel, tot en met de begrafenis en daarna moet je weer presteren zoals voordien.Ze zeggen je zelf wel dat het meevalt, dat je er " goed uitziet", , maar niemand vraagt hoe je je echt voelt, vanbinnen. Je gescheurde hart is van buiten toch niet te zien, dus is alles ok voor de medemens.
Een uitspraak die Rita nog heeft opgeschreven voordat ze stierf:
Een echte vriend ziet de pijn in je ogen, terwijl de rest die glimlach op je gezicht gelooft.
Ik hoop dat voor iedereen die dit meemaakt de pijn draaglijk wordt, maar ik ben er zeker van dat de tijd NIET alle wonden heelt.
Sterkte aan de lotgenoten Door Guy uit Rillaar
------------------------- Mijn Lieve is nog niet zo lang overleden 18 december 2012 . Ik voel echt mee wat Peter schrijft maar ben er niet van overtuigd dat ik zonder Lieve verder kan. Ik dank de hemel dat ik drie bijzonder goeie en lieve kinderen heb. Zonder hen had het echt geen zin meer. Ik weet wel dat ik Lieve altijd zal blijven missen maar hoop dat die vreselijke pijn ooit stopt.
Door Paul uit Antwerpen
-------------------------
Zoals Peter het verwoord zo is het het wekelijk. En zo voel ik me ook nu na het wegvallen van mijn geliefd vrouwke. Alleen en niets meer om je heen, je staat alleen op en moet alleen naar bed niemand meer om tegen te praten niemand meer om je geluk en liefde te kunnen delen.
Ik hoop ooit nog het geluk terug te kunnen vinden.
Door Natuur uit Emblem
------------------------- Peter Wat heb je je verdriet en pijn mooi verwoordt. Eerst moet je het hebben meegemaakt voor je het zo allemaal kunt op papier zetten. Maar het is goed dat je er op die manier mee omgaat en dat je het een stuk van je afschrijft. De weg die jullie ooit samen hebben afgelegd kan niemand meer afnemen . Daarom probeer met de goede en leuke herinnereingen te leven. Je hoort wel eens zeggen " de dood hoort nu eenmaal bij het leven" maar vroeg afscheid nemen valt toch zo zwaar denk ik .Probeer het een goede plaats bij jezelf te geven zodat je nog een eind zelf in de possitieve zin van het leven verder kan .
Ik wens je het allerbeste lieve groetjes Hilde...........uit laakdal
Door Hild uit Laakdal
------------------------- mijn god peter krijg er zelf een brok van in mijn keel. amai ... heb al veel pijn nu mijn nieuwe vriend zijn echtscheiding niet verwerkt krijgt en hij onze relatie heeft stopgezet. maar dit ... ik hoop dat ik het nooit ga meemaken want ik weet niet of ik de kracht zou vinden om verder te gaan. ik kan enkel je enkel veel kracht wensen en hopen dat de tijd raad en sterkte zal brengen om verder te gaan.
